Dat ik de tekeningen van mijn favoriete neefje bewaar, is natuurlijk niet zo vreemd. Maar dat ik avocadopitten bewaar, is toch wel een rare gewoonte. Ik weet niet eens waarom ik het doe. Ik heb al eens een hele verzameling weggegooid, tussen de struiken in de achtertuin, en dacht toen van mijn tic af te zijn, maar sinds een paar weken is hij er weer.
Een aantal jaren geleden leed ik aan een lintjestic. Linten en strikjes waarmee de verpakking van een cadeautje was opgeleukt, gooide ik niet weg maar plakte ik op de deur van de koelkast, want die zag zo wit. Kreeg ik een bos bloemen, dan was ik haast nog meer in mijn nopjes met het bijgeleverde lintjesgarnituur dan met het boeket. In het begin werd ik vrolijk als ik in de keuken kwam, maar na verloop van tijd deed die krullen- en kleurendeur me steeds meer pijn aan mijn ogen. Dus op een ochtend rukte ik resoluut alle versiersels van de koelkast. Weg ermee. Nu hangen er de voornoemde tekeningen. Continue reading