Vorig jaar kregen wij tomatenplantenzaadjes in handen. Dus wij naar de bouwmarkt en daar lag er nog eentje: een zelfbouwmoestuintje, dat wil zeggen, wat losse planken en drie worteldoekzakken in drie formaten. We kochten er ook wat balen aarde bij, want zonder zand geen tuin. De bouwtekening was hoogstwaarschijnlijk Zweeds, maar uiteindelijk was het hele zaakje dan toch door m’n lief – ik gaf vanaf de zijlijn aanwijzingen – in elkaar gezet en gevuld en hadden wij een moestuintjesbak, in drie delen, van laag naar hoog, trapsgewijs zoals een Aziatisch rijstveld maar dan kleiner dus. De tomatenplantenzaadjes gingen in het achterste deel de grond in en jawel, een week of twee later zag ik piepkleine groene sprietjes uit het zand steken. Wow, leuk, die zaadjes doen het!
Ik stelde me zo voor dat die kleine stengeltjes naarmate ze groeiden in staat zouden zijn steeds verder om zich heen te kijken. Dan zouden ze langzaamaan in de gaten krijgen dat ze helemaal alleen eenzaam in een hoekje achter in ons moestuintje stonden. Dat vond ik zielig, dus wij gingen weer op pad. Thuisgekomen stopte ik wortelzaadjes naast de tomatensprietjes, plukslazaadjes in de middelste en radijsjeszaadjes in voorste bak. Volgroeide kruidenplanten gingen er ook nog bij: bieslook en peterselie. In de ene losstaande grote rieten mand stopte ik kamillezaadjes. In de andere mand gingen zaadjes waarvan ik vergat wat voor soort kruidenplantje eruit zou moeten groeien – ik weet het nu nog steeds niet, want de plant die nu in de mand staat ruikt nergens naar en dat lijkt me toch een beetje vreemd voor een kruid. Kan goed zijn dat de zaadjes niet zijn aangeslagen en ik nu een of ander aangewaaid onkruid koester. Maar afijn, de tomatenplantjes zouden volop gezelschap krijgen.
De hele vorige zomer hebben wij pluksla gegeten. We konden plukken en ook knippen zoveel we wilden, de sla bleef opnieuw aangroeien en kwam ons op den duur de keel uit. Altijd gedacht dat radijsjes per bos groeiden, zo koop je ze tenslotte in de winkel. Wat keken we beteuterd, ieder welgeteld één radijsje bij de sla. We hadden nog heel veel radijsjeszaadjes liggen, dus na de maaltijd toog ik de tuin in en dit keer zaaide ik de hele bak vol. De worteltjes wilden nou niet bepaald lukken. Drie oranje steeltjes van amper één centimeter lang, dat was onze oogst. Tja, te laat gezaaid, of te vroeg wellicht. Maar, misschien had ik ze niet zo dicht bij de tomatenplanten moeten zetten. De smaak, daar was niets mis mee, integendeel, die was voortreffelijk, niks waterig of flauwtjes, nee, echt heel vol en puur wortel.
Over tomatenplanten gesproken, die sprietjes bleken dus te groeien als kool. Op een ochtend vond ik ze half omgevallen in ons tuintje, dus wij weer op pad. Thuisgekomen staken we vier stokken in de grond, trokken de treurige stengels weer omhoog en bonden ze aan die stokken vast. Niet veel dagen later waren de stengels alweer zo hard gegroeid dat de bovenste delen zielig hingen te bungelen. En kortere stelen die we niet hadden vastgebonden bleken ineens in lengte verdubbeld en hadden de grootste moeite om nog rechtop te blijven staan. Nieuwe scheuten, die moet ik niet vergeten te vermelden, bleven maar opkomen, zomaar willekeurig verschenen ze aan de vele, vele stengels. Weken achtereen bleven wij bezig: losmaken en opnieuw vastbinden, vrije stengels toch maar ketenen en niet veel later in hemelsnaam maar weer losmaken en een stukje hoger aan de stokken weer vastbinden. Met de almaar opdagende nieuwe scheuten hetzelfde verhaal. De grote aantallen bladeren maakten het werk er niet gemakkelijk op. Tjonge jonge, we hebben wat af gehannest zeg. Wonderbaarlijk dat de stokken het hebben gehouden, want uiteindelijk hadden we dus een reusachtig tomatenplantenbos. De oogst was best redelijk. Af en toe hebben we de pluksla met rode schijfjes kunnen versieren en van de tomaten die oranje en sommige zelfs gedeeltelijk nog een beetje groen bleven, heb ik een pannetje soep gemaakt – wij hebben ieder een half kommetje leeg geslurpt.
De voorbije winter heb ik wat rondgesnuffeld op het internet. Onvoorstelbaar op hoeveel websites je zaadtips, kweekadviezen en landbouwraad kunt opduikelen. Dit seizoen zijn onze moestuinverwachtingen dan ook hooggespannen.
11-05-2016