Batterijen moet ik hebben. En snel. Nu. Want ze moeten dood. Nu. Met zo’n slap sla-ding lukt het niet, daar krijg ik die krengen niet mee dood en krijg ik ze wel dood, dan krijg ik vieze vlekken op de muur, de tafel, de bank en dat is niet de bedoeling. Die krengen mot ik niet, maar die vlekken ook niet.

Ik zit met m’n elektrisch badmintonracket in de aanslag. Hij of zij is nog ongewis van het feit dat zijn of haar leven aan een paar ijzeren draadjes hangt. Ik druk het knopje in, het rode lampje gaat aan, de spanning stijgt… en dan gaat het van knetter-de-knetter, gepaard met minuscule lichtflitsjes… nog wat extra, voor de zekerheid, knetter-de-knetter… Ik héb hem, of haar. Triomf alom.

“Sorry vlieg”, tenslotte is het kreng net als ik ook een levend wezen. Maar toch… dan had hij of zij maar geen vlieg moeten zijn. Ik zou hem of haar niet als kreng bestempelen als hij of zij – okay, vanaf nu spreken we af dat overal waar ik het mannelijke geslacht als hij, hem of zijn gebruik, u dit dient op te vatten als respectievelijk hij/zij, hem/haar of zijn/haar – rustig was komen binnen vliegen en zich voor een dutje had neergestreken op bijvoorbeeld de vensterbank. Dus nou ja, als hij er liever voor kiest om me uit te dagen door als een koorddanser te balanceren op het randje van mijn kopje overheerlijke koffie met schuimlaag, dan vraagt hij d’r zelf om, nietwaar?

Hm, ik heb hem dan wel met een eerbiedvolle laatste groet naar z’n vuilnisbakgraf gebracht, maar helemaal lekker zit ’t me niet. In een miniatuur kistje de grond in zou natuurlijk wat al te overdreven zijn geweest. Een crematie door gebruikmaking van de peuk die toch moest worden uitgedrukt in de asbak? Ook maar niet en bovendien, dat zou toch wat hebben gestonken. Maar het kreng heeft natuurlijk familie. Nou weet ik niet hoe dat zit met vliegenfamilies. Misschien is het beestje getrouwd. Heeft het wellicht kindjes. Oh, misschien wel een pasgeboren kindje, nog piep- en piepklein natuurlijk! Die familie zal zich straks steeds ongeruster gaan maken en dan bellen ze uiteindelijk natuurlijk de vliegenpolitie en dan wordt er een grote zoekactie op touw gezet. Aha, dat verklaart dus waarom als je d’r eentje hebt uitgeschakeld, er naderhand een hele meute oorverdovend zoemend om je hoofd komt cirkelen.

Ho even, meid. Nu gaat je fantasie toch wat te hard met je op de loop. Wees blij dat de executie zo snel heeft kunnen plaatsvinden. Soms denk je dat het nú gaat gebeuren en dan is er op het allerlaatste moment toch de teleurstelling van het uitstel. Nee, het is prima zo en heerlijk rustig nu, geen gebrom en gezoem meer, in alle rust van je koffie genieten. En als dadelijk die zoekactie begint, dan gaan ze er állemaal aan. Die batterijen gaan nog wel even mee.

27-07-2013