Mijn moeder had een goed stel hersens en ook was haar beheersing van de Nederlandse taal van grote klasse. Was ze in een ander tijdperk geboren, dan had ze uit talloze banen kunnen kiezen. Nu moest ze genoegen nemen met puzzelen. Ja, puzzelstukjes, vanaf 1.000, daar kon ze wat uren aan besteden. Maar vooral, en daar doel ik op, loste ze graag woordpuzzels op. Kruiswoordraadsels, Zweedse raadsels, Doorlopers, die vond ze heerlijk. Woordzoekers waren geen uitdaging, maar wel lekker als tussendoortje. Op een gegeven moment kwamen er steeds meer Combinatiepuzzels, waar ze ook dol werd, op de markt: gaf je de juiste antwoorden op vragen van allerlei aard, zoals politiek, TV, aardrijkskunde, literatuur, showbizz en geschiedenis, dan kon je daaruit de eindoplossing vormen. Maar het liefst, echt allerliefst deed ze Crypto’s. Continue reading
Moestuin
Vorig jaar kregen wij tomatenplantenzaadjes in handen. Dus wij naar de bouwmarkt en daar lag er nog eentje: een zelfbouwmoestuintje, dat wil zeggen, wat losse planken en drie worteldoekzakken in drie formaten. We kochten er ook wat balen aarde bij, want zonder zand geen tuin. De bouwtekening was hoogstwaarschijnlijk Zweeds, maar uiteindelijk was het hele zaakje dan toch door m’n lief – ik gaf vanaf de zijlijn aanwijzingen – in elkaar gezet en gevuld en hadden wij een moestuintjesbak, in drie delen, van laag naar hoog, trapsgewijs zoals een Aziatisch rijstveld maar dan kleiner dus. De tomatenplantenzaadjes gingen in het achterste deel de grond in en jawel, een week of twee later zag ik piepkleine groene sprietjes uit het zand steken. Wow, leuk, die zaadjes doen het! Continue reading
Woningnood
Sinds vandaag weten we het zeker: ons huis is te klein. We gaan daarom binnenkort maar weer eens flinke opruiming houden, hoewel nu reeds vaststaat dat dit niet gaat baten. Beiden missen we namelijk het allerminste geringste beetje aanleg om iets, wat dan ook, van de hand te doen. Tegen onze natuur in hebben we twee kleine dozen weten te vullen met prullaria, kitsch, frutsels en een paar kledingstukken die ons – op een of andere bovennatuurlijke manier is de realiteit dan toch doorgedrongen en door ons geaccepteerd – écht nooit meer zullen gaan passen. Continue reading
Gediskwalificeerd
Ik heb geen kat. Ook geen hond. Na een regenbui krioelt het in mijn tuin van de slakken, maar die halen nou niet bepaald komische capriolen uit. Vliegen en muggen brommen en zoemen in de zomermaanden met zulk een vaart en behendigheid door alle kamers, dat het me niet zou lukken ze haarscherp te kieken. Bovendien jaag ik ze liever zo snel mogelijk mijn huis weer uit. Zo’n klungelige jachtpartij zou natuurlijk wel een grappige video opleveren, maar ik acht mijn huisgenoot niet bereid daarvoor een camera ter hand te nemen. En groot gelijk heeft ‘ie.
Afdeling Parkeerperikelen
Ik heb al eerder enige woorden besteed aan onhandige zaken van allerlei aard, maar afgelopen week maakte iemand mij attent op een dermate onpraktische situatie – zie 3. – dat ik de neiging om er melding van te maken niet kan onderdrukken. Ik maak van de gelegenheid gebruik om tegelijkertijd enkele verwante kwesties aan te kaarten. Continue reading
Kinderspel
Pyjama. Bank. Koffie. Sjekkie. DVD-recorder. Wie waagt het om mijn zondagochtend te verstoren?! Grrrrrr.
Oh, hallo nééfje! In één seconde van ontstemd naar opgetogen. Mijn lievelingsneefje hangt aan de andere kant van de lijn.
Of ik wat heb?
Mini jons? Wat zijn dát nou weer voor dingen, die jons? Continue reading